Owczarek Niemiecki

Owczarek niemiecki - jedna z ras psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy. Mimo iż należy do I grupy FCI nie jest w niej oceniany. Ze względu na ogromną popularność rasy jest oceniany osobno.
Rys historyczny
Kiedy w Europie Środkowej rozwinął się ruch kynologiczny, a jednocześnie rozwój miast pociągnął za sobą wzrost przestępczości, zrodziło się zainteresowanie psem służbowym. W Niemczech utworzono związek, którego celem było popieranie hodowli psów owczarskich, w których widziano dobry materiał na psa służbowego do potrzeb wojska i policji. Związek ten nazywał się Phylax. Jednak nie istniał on długo.

Po ośmiu latach działalności Phylaksu powstał nowy związek, utworzony przez rotmistrza Maxa von Stephanitza. Powstał on 3 kwietnia 1899 roku. W tym dniu rotmistrz von Stephanitz i jego przyjaciel Artur Mayer byli w Karlsruhe na wielkiej ogólnokrajowej wystawie hodowlanej. Obaj od dawna interesowali się rodzimymi owczarkami i znali ich użytkowość. Uwagę ich zwrócił jeden z psów. Był to pies w typie pierwotnym, silny i sprężysty, wytrzymały i inteligentny. Zapytany właściciel wyjaśnił, że pies nie został zgłoszony na wystawę, ale jest pracującym owczarkiem o dużych zdolnościach. Pies nazywał się Hektor Linksrhein.

Na tej wystawie przyjaciele założyli Zrzeszenie dla (hodowli) owczarków niemieckich (Verein fur Deutsche Schäferhunde) zwane w skrócie SV (Schäferhundverein). Von Stephanitz kupił Hektora do swej psiarni w Grafrath i nadał mu imię Horand von Grafrath, rejestrując go pod numerem 1. w księdze hodowlanej owczarków niemieckich. Tak pojawił się na arenie kynologicznej protoplasta rodu owczarków. Horand był istotnie psem decydującym o jakości całej rasy.

Właściciel, psa opisał go słowami: "Horand ucieleśniał dla entuzjastów rasy spełnienie ich najdroższych marzeń. Był to pies, jak na te czasy, duży (61 cm), o potężnej budowie, pięknych liniach i szlachetnej głowie. Był silny i sprężysty, jak stalowy drut. Jego wspaniałej budowie odpowiadał charakter. Horand był cudowny w posłusznej wierności dla swego pana, był prostolinijny i szczery. Miał naturę gentlemana, połączoną z nieograniczoną pasją życia i pracy. Mimo, że nie przeszedł gruntownej tresury w młodym wieku, był przy boku swego pana uważny na jego najmniejsze skinienie. Pozostawiony sam sobie, stawał się skończonym rozrabiaką i niepoprawnym prowokatorem bójek. Zawsze dobrze usposobiony wobec spokojnych ludzi, nieufny, ale nieulękły wobec obcych, uwielbiał dzieci. Jego błędy w zachowaniu były wadami wychowania, nigdy skłonnościami charakteru. Horand cierpiał po prostu na nadmiar niespożytej energii, był szczęśliwy i wniebowzięty, kiedy ktoś się nim zajął - był wtedy najszczęśliwszym z psów."

Od chwili odkrycia Horanda, Stephanitz i jego współpracownicy rozpoczęli poszukiwanie suk, w których występowały elementy zbliżone do tego psa, aby rozpowszechnić typ Horanda. Kiedy takie, po sumiennych poszukiwaniach, odnajdywano i stwierdzano, że są zdolne do współtworzenia poszukiwanego typu, otaczano je troskliwą opieką, jak również ich mioty po Horandzie. Wstępnie selekcjonowano szczenięta tuż po urodzeniu, a końcowa selekcja następowała w wieku, kiedy ich charakter, temperament i budowa mogły być ostatecznie zakwalifikowane.

Hodowlę owczarka niemieckiego budowano na Horandzie i jego potomkach, stosując inbred i ostrą selekcję potomstwa. Nowa krew do chowu wsobnego była wprowadzana przez suki, zawsze jednak pochodzące z użytkowych gniazd pasterskich. W wyniku chowu krewniaczego i upodobań niektórych hodowców do dużych psów, hodowla owczarka przybrała w pierwszym ćwierćwieczu XX stulecia nie taki kierunek, jaki obrali założyciele rasy. Około 1925 roku psy tej rasy, jako całość, stały się wysokie, kwadratowe i niezgrabne, brak im było cech, które były wymagane przez Stephanitza jako ideał. Notowano ponadto coraz więcej wad charakteru oraz mnożyły się braki w uzębieniu. Założycieli tej rasy martwił taki stan rzeczy. W roku 1922 SV wprowadził system regularnych przeglądów licencyjnych, na których analizowano i przeprowadzano surową krytykę każdego kandydującego do rozpłodu psa, z dokładnym opisem i poleceniem, jak go hodować.

W roku 1925 doroczna wystawa odbyła się we Frankfurcie nad Menem. Ta data była momentem przełomowym w hodowli owczarka.

Na wystawie najpierw oceniono klasę młodzieży, potem klasę psów użytkowych (bez rodowodów), a następnie najważniejszą z klas, otwartą, z której miał być wybrany najlepszy owczarek. Na ring wchodzili zwycięzcy z poprzednich lat. Podczas kilkugodzinnych oględzin wyeliminowano wszystkie zwierzęta wykazujące choćby najmniejsze braki anatomiczne lub wady charakteru. W finale pozostała nieduża już grupa najwybitniejszych osobników. Po kilku godzinach prezentacji, von Stephanitz podjął decyzję. Zwycięzcą światowym został Klodo von Boxberg, który miał zapoczątkować nową erę w historii rasy.

Część hodowców inbredowała na Klodo von Boxberga, części nie podobała się sylwetka nowego owczarka. Tak powstały wyraźny podział na dwie linie owczarków niemieckich: eksterierowa (wystawowa) i użytkowa (pracująca). Psy eksterierowe mają obniżony zad, łukowaty kręgosłup, silne kątowanie kończyn tylnych. Nie wykazują też tak silnej pasji do pracy jak owczarki z linii użytkowych. Owczarki użytkowe mają mniejsze kątowanie, prosty kręgosłup, na ringach nie mają szans na czołowe lokaty, za to zdobywają laury w konkursach terenowych.

Szata i umaszczenie
Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane, czaprakowe, wilczaste, ciemno-wilczaste. Dopuszczalne jest umaszczenie także całkowicie czarne, rzadko spotykane.

Zachowanie i charakter
Owczarki niemieckie cechuje wysoki stopień posłuszeństwa oraz zdolność do szybkiego uczenia.

Zdrowie i pielęgnacja
Przeciętna długość życia psów tej rasy to ok. 13. lat.

Częste choroby:
dysplazja stawów biodrowych
przerost gruczołu krokowego (prostata)
zmiany alergiczne

Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości o lekko wydłużonym tułowiu, mocnej budowie, suchym kośćcu i silnym umięśnieniu. Ma okrywę włosową dobrze chroniącą go przed wpływem warunków atmosferycznych.

Odpowiadający wzorcowi wygląd psa obrazuje wrodzoną siłę, pojętność i zwrotność w ruchu. Owczarek niemiecki powinien wykazywać odwagę i nieustępliwość w obronie swojego pana i mienia, z pasją atakować na rozkaz, ale poza tym powinien być czujnym, posłusznym i miłym towarzyszem w domu, lecz powściągliwym stosunku do innych osób. Pomimo wybujałego temperamentu owczarek niemiecki powinien być skłonny do uległości, dostosowywać się do każdej sytuacji, chętnie wykonywać wyznaczone dla niego zadania. Jego uzdolnienia węchowe w połączeniu z budową kłusaka, umożliwiającą na spokojnie i pewnie, bez wysiłku wypracowywanie śladów z nosem trzymanym tuż przy ziemi powodują, że może być używany do różnych celów, jako pies tropiący i szukający. Ogólny jego wygląd jest zatem wyrazem naturalnej szlachetności i wzbudzającego respekt spokojnego usposobienia.

Owczarek Niemiecki - Głowa.
Proporcjonalna do wielkości tułowia (długość ok. 40% wysokości w kłębie). Nie powinna być ani ciężka ani za delikatna i lekka lub zbyt wydłużona, między uszami umiarkowanie szeroka. Ma być sucha i umiarkowanej szerokości między uszami. Długość mózgoczaszki równa się około 50% całej długości głowy, szerokość mózgowioczaszki u psa nieco większa, a u suki nieco mniejsza niż jej długość. Czaszka oglądana z góry stopniowo i równomiernie zwęża się, poczynając od uszu, ku wierzchołkowi nosa, zaś czoło oglądane z boku i z przodu powinno być tylko lekko wysklepione, bez - lub ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową.

Owczarek Niemiecki - Policzki.
Lekko zaokrąglone, nie wystające.

Owczarek Niemiecki - Pysk.
Silny, szczęka i żuchwa dobrze rozwinięta, wargi suche, napięte, dobrze przylegające. Grzbiet nosa jest prosty, o linii prawie równoległej do przedłużonej linii czoła.

Owczarek Niemiecki - Uzębienie.
Zdrowe, mocne pełne (42 zęby: 20 w szczęce i 22 w żuchwie). Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. że siekacze muszą działać na kształt nożyc, przy czym siekacze żuchwy zachodzą na ścianki tylne siekaczy szczęki. Między zębami nie powinno być większych odstępów. Tyło zgryz i przodo zgryz , jak i wspomniane luki między zębami stanowią wadę. Wadliwy jest też zgryz cęgowy.

Owczarek Niemiecki - Oczy.
Średniej wielkości w kształcie migdała, nieco skośnie osadzone, nie wyłupiaste, o barwie dostosowanej do umaszczenia, możliwie ciemnej. Spojrzenie żywe, spokojne, świadczące o pojętności.

Owczarek Niemiecki - Uszy.
Średniej wielkości, u nasady szerokie, ku górze zwężające się, wysoko osadzone, szersze u nasady, stojące, prosto trzymane, ostro zakończone, z małżowiną skierowaną do przodu. Wiele psów w czasie ruchu lub spoczynku w postawie leżącej kładzie uszy do tyłu, co nie jest wadą.

Owczarek Niemiecki - Szyja.
Szyja silna o dobrze rozwiniętych mięśniach, sucha bez luźnego podgardla.

Owczarek Niemiecki - Tułów.
Długość tułowia nie powinna przekraczać od 110 do 117% wysokości psa. Kłąb długi, wyraźnie wzniesiony i łagodnie przechodzący w linię grzbietu.

Owczarek Niemiecki - Klatka piersiowa.
Głęboka (ok. 45 - 48% wysokości w kłębie), długa, sięgająca daleko do tyłu. Żebra dobrze uformowane i długie, ani beczkowato wygięte, ani płaskie. Dobrze ukształtowana klatka piersiowa zapewnia łokciom swobodny ruch w czasie kłusa, natomiast zbyt wybrzuszona, zakłóca ruch łokciom i powoduje ich odstawanie.

Owczarek Niemiecki - Grzbiet.
Łącznie z lędźwiami prosty i silny. W części piersiowej niedługi, mocny. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, silnie umięśnione.

Owczarek Niemiecki - Zad.
Długi, lekko spadzisty. Zad krótki, spadzisty lub o poziomej linii nie jest pożądany.

Owczarek Niemiecki - Brzuch.
Umiarkowanie podkasany.

Owczarek Niemiecki - Ogon.
Obficie owłosiony, opuszczony w dół sięga co najmniej stawu skokowego. Czasem, choć to niepożądane ma lekkie zagięcie na bok. W podnieceniu i w czasie ruchu ogon jest wyżej podnoszony i wyginany.

Owczarek Niemiecki - Szata.
Poszczególne włosy proste, twarde i przylegające. Głowę łącznie z wewnętrzną stroną uszu, przednią stronę nóg i palce okrywa sierść krótka, szyję - dłuższa i gęściejsza. Na tylnej stronie nóg sierść jest dłuższa. Na pośladkach dłuższe włosy tworzą tzw. "portki".

Owczarek Niemiecki - Maść.
Czarna z regularnymi brązowymi, żółtymi lub jasnoszarymi znaczeniami (podpalaniem); z czarnym czaprakiem; śniada; czarna i szara jednolita, albo z jaśniejszymi lub brązowymi znaczeniami.

Owczarek Niemiecki - Kończyny przednie.
Łopatka długa, skośnie ustawiona, dobrze umięśniona, płasko przylegająca. Ramię jest ustawione do łopatki prawie pod kątem prostym, mocne i dobrze umięśnione. Przedramię oglądane ze wszystkich stron proste, o długości większej niż głębokość klatki piersiowej. Śródręcze silne, niezbyt stromo ustawione. Łokcie ani ostające, ani wciśnięte. Łapy owalne, tworzą je krótkie zwarte i wysklepione palce oraz twarde, ale nie szorstkie opuszki. Pazury krótkie, mocne, ciemne.

Owczarek Niemiecki - Kończyny tylne.
Pośladki szerokie, silnie umięśnione. Kąt w stawie kolanowym ok. 120 stopni. Ukątowanie kończyn tylnych odpowiada ukątowaniu przednich, ale nie może być przesadne. Staw skokowy i śródstopie mocne. Ogólnie biorąc, kończyny tylne powinny być mocne i dobrze umięśnione, aby mogły z łatwością spełniać zadania siły napędowej psa.

Owczarek Niemiecki - Kościec.
Od owczarka wymagamy kłusu. Jest to zasadniczy sposób jego poruszania się, potrzebny zarówno do wykonywania funkcji pasterza jak i zadań wynikających z funkcji psa użytkowego. Tak, więc kości owczarka niemieckiego powinny być długie, bo wtedy jest na nich więcej miejsca dla przyczepu mięśni, lecz z tego powodu nie może on być kwadratowy.

Owczarek Niemiecki - Wzrost.
Wysokość w kłębie psa 62,5 cm, suki 57,5 cm. Dopuszczalne jest odchylenie w górę lub w dół do 2,5 cm.

Owczarek Niemiecki - Wady.
Wszelkie braki obniżające przydatność użytkową, wytrzymałość i sprawność fizyczną:
obojętność,
słaby układ nerwowy,
nadmierna pobudliwość,
lękliwość,
wypłowiałe barwy umaszczenia,
psy albinotyczne lub z białym wierzchołkiem nosa,
nieprawidłowy wzrost,
wątła budowa,
długo nożność,
za krótki tułów,
miękki grzbiet,
stroma postawa kończyn.
wady zgryzu
zbyt miękkie owłosienie,
za krótkie lub za długie owłosienie
uszy wiszące
ogon zakręcony, źle trzymany.
[link widoczny dla zalogowanych]

Umaszczenia:

czarna podpalana (z czaprakiem)
[link widoczny dla zalogowanych]
DEBI Wierny Druh (suczka mojej koleżanki)

czarne podpalane
[link widoczny dla zalogowanych]
KAMA

wilczaste
[link widoczny dla zalogowanych]
ARES EMiTom

czarne
[link widoczny dla zalogowanych]
AURA

Magda & Ares
[link widoczny dla zalogowanych]

Są różne odmiany kolorystyczne jedne ciemnie podpalane inne biszkopt a jeszcze inne białe i czarne więc nie ma "typowych owczarków"

Angel napisał:

jeszcze inne biuałe

Nie ma białych owczarków niemieckich, FCI takiej barwy nie uznaje!!!

Magda & Ares
[link widoczny dla zalogowanych]

To że FCI nie uznaje białych nie oznacza że to nie jest rasa, tak samo FCI nie uznaje Pitów czyli to też nie jest rasa? no sory ale zastaów się nad tym co piszesz
Biały Onek:

Witam. Widzę, że tutaj ostra dyskusja Wink

Co do umaszczenia : DEBI jest czarna podpalana (ale z czaprakiem) nie jest czaprakowa. Większość Owczarków w Polsce tak ma - mimo, że mają czaprak są czarne podpalane.

A co do białych Owczarków niemieckich ... HMMM
Wzorzec rasy, wzorzec Owczarka niemieckiego wyraźnie mówi, że albinizm jest wadą dyskwalifikującą.
Mimo wszystko istnieją "Hodowle Białego Owczarka niemieckiego" jednak przeczą one wzorcowi.

Tak jest to wada, ale istnieje taki kolorek, a mi chodzi właśnie o pokazanie kolorków Wink

. Co do gwarancji nie liczy się przynajmniej dla mnie "gwarancja" tylko ssam pies, jaki jest itp. Wole mieć mądrego i pięknego psa bez rodowodu niż rodowodowego psa mądrego inaczej. Tak Debi jest śliczna no ale nie jest typowa, kazdy pies ma w sobie swój osobisty urok, kazdy jest niepowtażalny i kazdy ma to coś. Więc dla mnie nie ma "typowych onków".

Dziękuję za pochwały dla DEBI - powiem jej o tym Wink

Oczywiście kolorki są białe ale w myśl wzorca nie są już to prawdziwe Owczarki niemieckie (choć są śliczne!) - widziane pod kątem wad i zalet.

Brakuje tylko Owczarków niemieckich - długowłosych Smile

Kilka długowłosych ^^

znalazłam też takiego psa, jest on przynajmniej dla mnie ciut dziwny o.O:

Rzeczywiście maść tego psa jest rzadko spotykana Smile

Dzięki za foto kudłatych Wink

macie jeszcze jakies fotki owczarkow??

A mamy - postaram się zamieścić kilka fot różnych owczarków z różnych wystaw :p

Aga!
Dalej czekamy Sad

Doczekamy się?